مهندسی موافقت و دستکاری افکار مردم: (۱۰ شهریور ۱۳۹۷) مارگارت تاچر در آغاز عصر نولیبرالیسم و در باره جوامع کشورهای زیرنفوذ گفته بود که «چیزی به اسم جامعه وجود ندارد، بلکه فقط خواست‌های ماست که به آنان تلقین می‌شود». این گفته، تداوم روشی در دماگوژی(+) و پروپاگاندا(+) است که از اوایل قرن بیستم در میان قدرت‌های استعماری با نام‌های گوناگون رواج یافت: «مهندسی موافقت»، «مهندسی رضایت عمومی»، «دستکاری افکار مردم» و «مدیریت ذهن توده‌ها». طبق متد مهندسی موافقت «توده‌های مردم، احمق‌هایی هستند که تحت تأثیر احساسات و عواطف خود قرار دارند. در نتیجه لازم است تا ذهن آنها قالب زده شود، افکارشان جهت داده شود و بر نحوه تفکر آنها حکومت شود». تئوریسین‌های استعماری می‌گویند که «می‌بایست با تحریک امیال و نفرت‌ها و ترس‌های مردم، کاری کرد تا کنترل مردم و سررشته ذهن آنها و عقاید و عاداتشان در دست ما باشد. مردم باید چیزی را بخواهند که ما به آنها تلقین کرده‌ایم. در انتخابات می‌بایست از خود شور و اشتیاق نشان دهند و به کسی رأی دهند که مطلوب ماست و حافظ منافع خودشان نیست. مردم باید چیزی را فریاد بزنند که به سود ما و به زیان خودشان است. باید چیزی را مصرف کنند و بخرند که منافعش به جیب ما می‌رود. بخصوص به سرگرمی‌ها و لذت‌هایی تمایل داشته باشند که منافع ما را برآورده می‌سازند». مهندسی موافقت می‌گوید که «همه مردم باید متفق‌القول و یکصدا چیزی را بخواهند و کاری را انجام دهند که ما به آنان تلقین کرده‌ایم، درست مثل صفی از سربازان که از فرمانده خود اطاعت می‌کنند. مثل آدمک کوکی‌ای که مطابق برنامه از پیش طراحی شده، در راستای خاصی حرکت می‌کند، یا می‌ایستد، یا می‌چرخد، یا آواز می‌خواند، و یا شلیک می‌کند».
برای آگاهی بیشتر در این زمینه می‌توان به کتاب ادوارد برمن با عنوان «کنترل فرهنگ: نقش بنیادهای کارنگی، فورد و راکفلر در سیاست خارجی آمریکا»، (ترجمه حمید الیاسی، نشر نی، ۱۳۶۶) رجوع کرد. این کتاب بخوبی نقش بنیادهای بظاهر اجتماعی و فرهنگی آمریکایی را نشان می‌دهد که چگونه در جهت کنترل و شکل‌دهی به افکار عمومی، تعیین مدل‌های توسعه، تبلیغ مستقیم و غیرمستقیم الگوهای مصرف و رفتار اجتماعی، تربیت افراد و تشویق نهادها و شخصیت‌های موثر بر منافع استعماری (از جمله از طریق اعطای جایزه و بورس و پشتیبانی تبلیغاتی و رسانه‌ای) و دیگر موارد موردنظر سیاست خارجی ایالات متحده فعالیت می‌کنند. عبارت «مهندسی موافقت» (The Engineering of Consent) نام کتابی از ادوارد برنیز- یکی از تئوریسین‌های مشهور استعماری- نیز هست.
