نگاهی به گذشته و چشماندازی به آینده
به آرمان همبستگی و همزیستی میان تمامی مردمان ستم کشیده
دردهای ما برقرار خواهد بود تا زمانی که از شخصیتهای مذهبی یا ملی یا سیاسی یا تاریخی، قهرمانهای خیالی میسازیم و آنانرا به سرای نقدناپذیری و مطلقاندیشی سوق میدهیم. آنان که ما را بر سرِ دار بردند و باز هم خواهند برد، بتهای مقدسی هستند که خودمان با تحقیر و تخریب هر کسی که قصد نقد آنها را داشت، ساختیم و پرداختیم.
در سالیان گذشته به مطالعات ایرانی و ایرانشناسی و کندوکاو در گذشتههای دور پرداختهام. همواره کوشش کردهام که این نوشتهها و بررسیها صرفاً با رویکردِ دستیابی به واقعیتهای دوران گذشته باشد و ایرانشناسی را تبدیل به خیالپردازی تاریخی و یا تبدیل به یک مکتب و ایدئولوژی ناسیونالیستیِ تمامیتخواه که در ذات خود گرایش شدید و انکارناپذیری به سوی فاشیسم دارد، نکنم. اما با توجه به زمان و در نظر داشتنِ شرایط موجود، احساس میکنم که بهتر است تجربهها و دادههای تاریخی را چراغی برای آینده کنیم. اکنون وقت آن است که سرنوشت تلخ و دردناک انسان در ایران را تحلیل و بررسی کنیم تا بلکه با یاری آن چشمانداز روشنتری به آینده و به افقهای پیش رو بگشاییم. شاید بیش از هر زمان دیگری نیاز داشته باشیم که دستاوردهای فعلیِ مطالعات باستانی و تاریخی را صرف نقد رفتارهای امروزین خود کنیم. با این هدف که اشتباههای تاریخی را بشناسیم و از تکرار آنها دوری کنیم. باشد تا با آرمانها و کوششهای همگانی، هنگامی که چشمان فرزندان فردای میهن را در ذهن خود مجسم میکنیم، در آنها بارقههایی از شادی و آرامش و افتخار […]