پژوهش‌های ایرانی

کنکور به شکل فعلی خود موجب طرد و تخریب جوانان باهوش و انحطاط کشور می‌شود. رقابت‌های ناعادلانه و ظالمانه‌ای که طی آن اشخاص دارای هوش و فکر و فهم و قوه تجزیه و تحلیل و استنتاج مردود می‌شوند و اشخاصی مقبول می‌گردند که فقط دارای حافظه بهتری باشند. تجربه نشان داده است که اشخاص خوش‌حافظه شاید بتوانند سریع تست بزنند و انبوهی از اشعار و مطالب را همچون یک دستگاه ذخیره اطلاعات در ذهن خود بایگانی کنند، اما تقریباً هیچگاه نتوانسته‌اند از آن اطلاعات استفاده ارزنده‌ای بکنند و منجر به نتیجه درخوری بشود. پیشرفت‌های بشری تابع و حاصل فکر و عمل اشخاصی بوده که شاید حافظه قوی نداشته‌اند، اما دارای هوش فراوان و قدرت تفکر و فهم و تجزیه و تحلیل بالاتری بوده‌اند. همان‌هایی که در چرخه عبث کنکور خرد و نابود می‌شوند و نابودی آنان نتیجه‌ای نخواهد داشت جز اضمحلال حال و آینده کشور. بخصوص در شرایطی که «اشخاص سهمیه‌دار» و شاید بی‌استعداد جای دو گروه بالا را پر می‌کنند و وضعیت اسفبارتری به وجود می‌آید.

هیچگاه با کلاس‌های کنکور همکاری نداشته‌ام. چرا که سازوکار کنکور و کلاس‌ها و کتاب‌های آنرا که هم شاگردان نگون‌بخت و هم آموزگاران ناچار را به کام خود کشیده است، دلالی دانش قلابی، بهره‌کشی از نسل جوان، و کسب‌وکاری ناسالم و ویرانگر می‌دانم. به همان ناسالمی خرید و فروش مواد مخدر و دلالی انسان. آن دلال‌هایی که جوانان آینده‌ساز جامعه و استادان فرهیخته را به چشم منبعی برای بهره بردن و طعمه‌هایی برای غارت کردن نگاه می‌کنند، نمی‌توانند نه به علم دلبستگی داشته باشند، نه به فرهنگ، نه به آینده جامعه، و نه حتی به انسانیت. همین دلال‌ها هستند که کارشان حتی با اعلام نتایج کنکور هم تمام نمی‌شود، بلکه پس از آن نیز طعمه‌های خود را تشویق می‌کنند تا به منظور نگارش مقاله برای مجلات داخلی و خارجی، و نیز پایان‌نامه تحصیلی به آنان رجوع کنند و سفارش کار بدهند. سفارش تولید علم قلابی و مدرک قلابی که می‌تواند همچون هر فساد دیگری، کشور و جامعه‌ای را به تباهی بکشد. این دلال‌ها الزاماً اشخاصی خارج از محیط دانشگاه‌ها نیستند. دانشگاه‌های ما با چنین رویه‌ای تبدیل به مراکز رسمی صدور مدارک تحصیلی قلابی و فارغ‌التحصیلان بیسواد شده‌اند. […]