اجرای حکم اعدام در زمان هخامنشی علاوه بر شکنجههای متداول داریوشی، به شکلهای متنوعی صورت میپذیرفت: گردن زدن، دار زدن، به صلیب کشیدن و سر را میان دو سنگ له کردن. احتمال میرود که قتل با روش به صلیب کشیدن از ابداعات هخامنشیان بوده باشد و توسط آنان به سرزمینهای دیگر راه یافته باشد. والتر هینتس روشهای اجرای احکام هخامنشیان را آکنده از قساوت و وحشتآفرینی دانسته است. اما بیرحمانهترین نوع اعدام به این ترتیب بود که محکوم را در فضای خالی میان دو تغار محبوس میکردند تا زنده زنده بگندد.
بنگرید به: هینتس، والتر، داریوش و ایرانیان، ترجمه پرویز رجبی، تهران، ۱۳۸۷، صفحه ۳۱۵ و ۳۲۶.