منافع امپریالیسم و سرمایه‌داری جهانی اقتضاء می‌کند تا کشورهای خاورمیانه که در سال‌های اخیر زرادخانه‌های خود را لبریز از جنگ‌افزارهای ویرانگر و تسلیحات کشتار جمعی کرده‌اند، اکنون به بهانه‌های واهی و به نام مذهب و ناسیونالیسم به جان یکدیگر بیفتند و برای چندمین بار دست به کشتار و ویرانی یکدیگر بزنند.
منافع آنها اقتضاء می‌کند تا سلاح‌هایی که کشورهای خاورمیانه به تشویق کشورهای غربی از آنان خریداری کرده و به تحریک همان‌ها بسوی هم نشانه رفته‌اند، اکنون و پس از چرخه مکرر و پر سود «تخریب-بازسازی» شلیک شوند و نیازهای تازه‌ای را برای خریدهای هنگفت بعدی فراهم کنند. اقتضاء می‌کند که جنگ‌ها تا جای ممکن و تا حد لازم طولانی و فرساینده شوند. اقتضاء می‌کند که هیچ جنگی به‌رغم پیروزی‌های موقتی و نوبتی یکی از طرفین، پیروز نهایی نداشته باشد و هر شهر و ناحیه‌ای بارها میان طرفین درگیر «فتح شود» و «آزاد گردد».
در این حالت، هم سلاح بیشتری به مصرف می‌رسد و هم تأسیسات زیربنایی بیشتری ویران می‌گردد و خانه‌ها و کارخانه‌های بیشتری از هم فرو می‌پاشند. هر ماشه‌ای که از سوی هر یک از طرفین منازعه شلیک شود و هر بمبی که منفجر گردد، به منزله وجه نقدی است که به حساب سلطه‌گران و بازی‌گردانان جنگ واریز می‌شود.
اکنون وقت آن رسیده تا شبکه‌های تبلیغاتی و رسانه‌های گروهی با نقل مکرر سخنان تحریک‌آمیز و نفرت‌انگیز و برنامه‌ریزی شده عده‌ای از سیاسیون، مذهبیون، نظامیان، کارشناسان، مفسران، مورخان، ملی‌گرایان، باستان‌پرستان و امثال دیگر جنگ‌افروزانی که در لباس‌های مختلف مستتر شده‌اند، جوامع احساساتی و تحریک‌پذیر خاورمیانه را برای آغاز یک سلسله «جنگ‌های مقدس» دیگر آماده کنند. تجارب تاریخی نشان داده که این جوامع هیچگاه به ابراز نگرانی‌ها و هشدارها توجهی نکرده و به راه سیاه و مرگبار خود رفته‌اند.
اقتصاد سرمایه‌داری نیاز به خون دارد.
ویرانی ایران و آبادانی آمریکا
۷ تیر ۱۳۹۸
جنگ میان ایران و آمریکا- که در صورت وقوع، عملاً جنگ میان ایران با عربستان سعودی و امارات متحده عربی و چند کشور دیگر خواهد شد- یک نتیجه بیشتر نخواهد داشت: «ویرانی ایران و آبادانی آمریکا». مخارج هنگفت ناشی از جنگ، سهم ایران خواهد بود و درآمد هنگفت ناشی از جنگ سهم آمریکا. تلفات و فجایع گسترده انسانی همراه با نابودی بنیادهای اجتماعی، صنعتی و اقتصادی همه‌جانبه، سهم ایران و چند کشور خاورمیانه خواهد بود؛ و رونق اقتصادی همراه با رفاه اجتماعی، سهم آمریکا و دیگر کشورهای استعماری. مصرف خونبار و ویرانگر اما بی‌نتیجه و بی‌حاصل تسلیحات و زرادخانه‌های عظیمی که کشورهای تحریک‌پذیر و آلت دست به قیمت گزاف از آمریکا و اروپا خریداری کرده و به تحریک همان‌ها نیز به سوی همنوعان خود شلیک می‌کنند، هیچ حاصلی نخواهد داشت جز ویران کردن خود و آباد کردن آمریکا و استعمار جهانی. استعماری که در زمان جنگ و پیش از آن از راه فروش اسلحه و تحریم‌های اقتصادی ضدبشری درآمد خواهد داشت و در زمان پس از جنگ از راه بازسازی تأسیسات و زیرساخت‌هایی که با جنگ‌افزارهایی نابوده شده‌اند که خود به کشورهای استعمار زده فروخته بوده‌اند. آمریکا و هم‌پیمانان آن، هم ابزار ویرانی را به طرفین جنگ می‌فروشند و هم هزینه بازسازی ویرانه‌ها را از آنان می‌ستانند. جنگ در منطقه به نفع هیچکس نیست جز به نفع کشورهای جنگ‌فروش و جنگ‌افروزی که خود را مدافع حقوق بشر نیز می‌دانند.
خطر جنگ جدی است و بر همه انسان‌های شریف و آزاده و صلح‌دوست و نگران آینده بشریت است که در حد توان خود و از هر تریبون و امکانیت و قابلیتی که دارند، در باره عواقب جنگ بگویند و بنویسند و روشنگری کنند. بخصوص در قبال برخی افراد و رسانه‌های ایرانی خارج‌نشین و فرصت‌طلب و منفعت‌طلبی که در همراهی با جنگ‌افروزان آمریکایی بیش از همه بر طبل جنون جنگ می‌کویند و تنوری را داغ نگاه می‌دارند که در نهایت همه را می‌سوزاند.
آیندگان بی‌تفاوتی امروزیان را نخواهند بخشید.
بمب‌افکن‌های نجات‌بخش آمریکایی
۱۰ شهریور ۱۳۹۷
دریغا که عده‌ای از ایرانیان عمدتاً فرنگ‌نشین، آرزوها و آرمان‌های خود را سوار بر بمب‌افکن‌ها و تحریم‌هایی می‌بینند که قرار است ایران را گلباران و عطرافشان کنند. ملتی که تاریخ نمی‌داند و نمی‌خواهد که بداند، محکوم به تکرار مکرر فجایع تاریخی است. دل‌بستن به آمریکایی‌های نجات‌بخشی که قرار است سوار بر بمب‌افکن‌های خود، آزادی و رفاه و عدالت و دموکراسی به همراه بیاورند، از نوع دل‌بستن ایرانیان به ضحاک است که فردوسی به شیوایی آنرا نقل کرده است.
آنچه در تاریخ سراغ داریم و از آن می‌آموزیم، دخالت آمریکا در براندازی حکومت‌های مردم‌سالار و ضداستعماری بوده است؛ مثل براندازی دولت دکتر محمد مصدق در ایران و چندین دولت مردمی دیگر در آمریکای لاتین و روی کار آوردن حکومت‌های به ظاهر مستقل و در باطن مزدور و دست‌نشانده. در کجای تاریخ سراغ داریم که آمریکایی‌ها در جایی از این دنیای بزرگ، آورنده و احیاء‌کننده آزادی و رفاه و عدالت و دموکراسی بوده باشند؟ در ویتنام یا در شیلی؟ اگر به عادت همیشگی خود، تاریخ را فراموش کرده‌ایم، لااقل وقایع سال‌های اخیر را که فراموش نکرده‌ایم. محصول دخالت آمریکا در لیبی و عراق و افغانستان و بسیاری جاهای دیگر چه چیزی جز ویرانی و بیماری و بیچارگی و گرسنگی و ظلم و ناامنی و قتل و غارت و تجاوز و کشتار بوده است؟
می‌لای، نمونه‌ای دیگر از حقوق بشر و آزادیخواهی آمریکایی
۸ دی ۱۳۹۷
می‌گویند گناه رعیت پرصدا و گناه ارباب بی‌صداست. از همین روی است که کمتر کسی نام کشتار «می‌لای» را شنیده و یا به آن اهمیت می‌دهد؛ چرا که کشتار می‌لای توسط ارتش آمریکا انجام شده است.
می‌لای نام یکی از چند روستای ویتنام است که در تاریخ ۲۶ اسفند ۱۳۴۶ یکی از سیاه‌ترین و خونبارترین جنایات بشری در آنجا اتفاق افتاد. نظامیان «متمدن» آمریکایی که به منظور «نجات» و «آزادی» ویتنام بدانجا لشکر کشیده بودند، به می‌لای و چند روستای دیگر هجوم می‌برند و تمامی ساکنان آن ناحیه را که اغلب زن و کودک بودند، پس از تجاوز همگانی و شکنجه و آزار بیرحمانه، به فجیع‌ترین شکلی به قتل می‌رسانند. درنده‌خویی نظامیان ارتش آمریکا بحدی بود که وقتی همه انسان‌های بی‌پناه را کشتند و دیگر کسی زنده نمانده بود، شروع به کشتار چهارپایان و دیگر حیوانات کردند.
بعدها دادگاه‌های فرمایشی و فرمالیته ایالات متحده به این جنایت هولناک رسیدگی کردند و تمامی متهمین بجز یکنفر تبرئه شدند. آن یک نفر نیز به دستور ریچارد نیکسون از زندان آزاد گردید.
از جنگ بگوییم
۱۵ شهریور ۱۳۹۶
دیوید سیمور (۱۹۱۱-۱۹۵۶) عکاس لهستانی و از مؤسسان آژانس عکس مگنوم بود. او عکاسی انسان‌گرا و مخالف جنگ بود که فعالیت‌های هنری و اجتماعی خویش را صرف ابراز مخالفت با جنگ و نشان دادن چهره کریه آن کرد. او سعی می‌کرد در عکس‌های خود سرنوشت غم‌انگیز کسانی را نشان دهد که «قربانیان سرنوشت» بودند و بدون اینکه خود خواسته باشند، درگیر جنگ و نابسامانی ناشی از آن شده بودند. کتاب «از جنگ بگوییم» یکی از آثار مهم و مشهور اوست که در ایران نیز در نهایت سادگی و بی‌پیرایگی ترجمه و منتشر شده است (سیمور، دیوید، از جنگ بگوییم…، ترجمه ریاحی-برکت، انتشارات روشنه، ۱۳۶۳) این فعال بشردوست و ضدجنگ در سن ۴۵ سالگی و در حین عکاسی، بر اثر رگبار مسلسل جنگجویان کشته شد. صفحه آخر کتاب دورنمایی است از بچه‌هایی که در میان ویرانه‌های ناشی از جنگ در حال بازی عموزنجیرباف هستند. مؤلف در کنار آن نوشته است: «دنیا را با ما قسمت کنید. نگذارید نیکی از دست برود». بایگانی عکس‌های دیوید سیمور را در آژانس مگنوم ببینید.(+)
شاهکارهای عکاسی ضدجنگ که تکرار ناپذیرند
۷ مرداد ۱۳۹۳
عکسی از خانم فرانسواز دمولدر (Françoise Demulder) عکاس شجاع و جسور که در سال ۱۹۷۶ در جنوب لبنان گرفته شده و در همان سال برنده بهترین عکس خبری وردپرس فتو شده است. نگاه او به لحظات تکان‌دهنده آتش و جنگ و خشونت و دردمندی‌ها و استغاثه انسان غیر قابل توصیف است. صحنه التماس و استغاثه یک زن آواره فلسطینی به شبه‌نظامیان مهاجم و نقابدار در میان دود و خون و آتش و فرار. در طی آن چند روز هزاران نفر از آوارگان فلسطینی قتل‌عام شدند.
همچنین بنگرید به:
ترویج باستان‌گرایی و جنگ‌افروزی در کتاب‌های درسی مدارس
شورای روابط خارجی آمریکا و تلاش برای تقویت ناسیونالیسم در ایران
