در فراهان (و لابد در بسیاری جاهای دیگر) رسم و باورداشتی بسیار زیبا و مبتنی بر توجه به انسان و محیط زیست وجود دارد که درخت توت را وقف عام می‌دانند. معتقدند که درخت توت از ازل متعلق به عموم مردم بوده و تا ابد از آنِ همهٔ مردم خواهد بود. معتقدند که میوه توت را هر کسی می‌تواند بچیند و بخورد و هیچکس نمی‌تواند مانع از توت خوردن دیگری شود. همچنین اعتقاد دارند که هیچکس حق ندارد به درخت توت آسیب بزند و یا شاخه آنرا بشکند.
در چنین وضعیتی که کسی نمی‌توانسته مالک درخت توت باشد، انتظار می‌رود که رغبتی هم به کاشت آن نبوده باشد. اما درست برعکس، نیاکان ما با همین دیدگاه و باورداشت انسانی، در گذرها و کوچه‌باغ‌ها و دو سوی جاده‌ها درخت توت می‌کاشته‌اند تا مسافران و عابران از آن بچینند و بخورند و دعایشان کنند.
درود به همهٔ آنان و باورداشت‌های زیبا و پسندیده‌اشان.
