اغوای زنان با سخنان دلکش و ادعاهای جذاب و فریبنده، راه و رسمی دیرینه است. تبلیغات گسترده اخیر که چشم‌اندازی دل‌انگیز و رؤیایی از وضعیت زنان در ایران باستان را به مخاطب زودباور و ساده‌انگار القاء می‌کند، نوع تازه‌ای از اغوای زنان است. در این نوع تبلیغات که به مقصود جلب توجه زنان و کسب همراهی آنان به منظور بسط شیوه‌های جدید سلطه‌گری انجام می‌شود، تلاش می‌گردد تا رنج و شکنج زنان عصر باستان عامداً نادیده انگاشته شود و انکار گردد. انکار رنج‌های زنان، نوع دیگری از پایمال کردن حق انسان‌ها و بهره‌کشی از آنان است.
کتاب «زن‌ستیزی و بهره‌کشی از زنان در ایران هخامنشی و ساسانی» شامل گفتارهایی پیرامون وضعیت زندگی زنان در ایران باستان، اگر همچون کتاب «باستان‌شناسی تقلب و رنج‌های بشری» در محاق توقیف نیفتد، آماده چاپ و انتشار است.
این کتاب به خاطره جاودان آن زن اسیر و آواره و ستم‌کشیده تقدیم شده که همراه با دو دختر خردسالش در عصر هخامنشیان و در بازار برده‌فروشان مجاور تخت‌جمشید به بهای شش الاغ به بردگی فروخته شدند.
تصویر روی جلد: اثر هنری به یاد اسارت بانو اسپنوی به دست بیژن و به دستور کیخسرو. فردوسی در شاهنامه و با واقع‌نگری همیشگی خود گزارش می‌کند که سپاهیان کیخسرو، شوهر اسپنوی را می‌کشند و شهر او را به آتش می‌کشند تا آن زن زیباروی را به حرمسرای کیخسرو ببرند. […]
