پژوهش‌های ایرانی

انسان از دیرباز در اندیشه یافتن و شناختن موجودات ذی‌شعور دیگری در روی زمین و یا در آسمان‌ها بوده است. كنجكاوی قابل ستایش و سیری‌ناپذیر، در طول هزاران سال انسان را خسته و مأیوس نكرده است. اما تاكنون نتیجه همه این كاوش‌ها فقط «هیچ» بوده است و هنوز از پس این زمان درازآهنگ بر روی نقطه آغاز ایستاده‌ایم. آگاهی‌هایی كه انسان امروز از بزرگی و عظمت غیر قابل تصور كیهان، با گستره‌ای در حدود چهارده میلیارد سال نوری دارد، به او اجازه نمی‌دهد و نباید هم بدهد كه بپندارد خود به تنهایی باهوش‌ترین موجود جهان است. این احتمالی غیر علمی نیست كه تصور كنیم به همان نسبتی كه جهان پیرامون ما از ما بزرگتر و بسی پرشمارتر است، موجودات دیگری نیز وجود داشته باشند كه هم از نظر تعداد و تنوع و هم از نظر توانایی‌های فكری از ما پیشی داشته باشند. همچنین ممكن است كه این موجودات تصور شده ما، نه در فاصله‌ای بسیار بعید كه حتی در نزدیكی ما باشند. اما دركی كه ما از پدیده هنوز غیرقابل توصیف و تعریف‌ناپذیر «زمان» و «مكان» داریم، با درك آنان متفاوت باشد و این خود موجب ناكارآمدی ابزارهای «شناخت‌شناسی» ما از آنان شود. ما بر روی زمین با جاندارانی آشنا هستیم كه طول عمر آنان از چند ساعت تا چند صدسال متغیر است. آیا همه آنان از مفهوم زمان همان دركی را دارند كه ما داریم؟ آیا موجوداتی وجود دارند كه عمر آنان كسری از ثانیه یا حتی هزاران سال باشد؟ در اینصورت آیا ما قادر به درك حضور آنان خواهیم بود؟ اینها و بسیاری احتمال‌ها و اندیشه‌های دیگر كه در اینجا فرصت پرداختن بدان نیست، پرسش‌هایی حل نشده اما كماكان زنده و پویا در ذهن بشر هستند. […]