لزوم گردآوری و تکثیر آثار باارزش فرهنگی و هنری برای کودکان و نوجوانان
وضعیت زیانبار و نگران‌کننده فیلم‌ها، کتاب‌ها و دیگر محصولات فرهنگی و هنری که در دسترس کودکان و نوجوانان است، ایجاب می‌کند تا به عنوان یکی از چاره‌های فوری، همه با هم و با مشورت و نظرخواهی مطلعین و همکاری و همراهی یکدیگر، مجموعه‌هایی از آثار باارزش علمی، فرهنگی و هنری را که می‌شناسیم و عامداً در حال بایکوت و فراموشی و نابودی هستند، شناسایی و گردآوری کنیم و پس از تبدیل به محتوای دیجیتال، در اختیار کودکان و نوجوانانی که می‌شناسیم، قرار دهیم.
برنامه‌های شبکه‌های تلویزیونی داخلی و نیز ماهواره‌های فارسی‌زبان خارجی در کنار سینماها و گیم‌ها، روزبروز بدآموزانه‌تر و گمراه‌کننده‌تر می‌شوند. فیلم‌ها و کارتون‌هایی که یا در پایین آوردن ذائقه و توقع عمومی از یکدیگر سبقت می‌گیرند؛ و یا با شخصیت‌های بی‌احساس، بی‌عاطفه و مروج خشونت و بی‌رحمی، تربیت کننده نیروی جنگجو و مصرف کننده آتی تسلیحات خریداری شده از استعمارگران هستند.
در این میان، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان که در دهه ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ تا حد زیادی پناهگاه و معتمد خانواده‌ها از بلای تلویزیون و سینمای آن زمان بود، اکنون در آموزه‌های مخرب با تلویزیون رقابت می‌کند. حتی با ساخت انیمیشن‌های کودکانه‌ای که مروج و مبلغ انواع بدآموزی‌ها و از جمله مصرف دخانیات هستند. به لطف خانه‌نشین کردن افراد لایق و سپردن امور بدست افراد نالایق بوده است که کشور ما اکنون جزو بالاترین مصرف‌کنندگان مواد مخدر در جهان است.
نسل ما در کتابخانه‌های کانون و تولیدات آن بعضاً با نمونه‌هایی از زیباترین، آموزنده‌ترین، هنرمندانه‌ترین و قابل اعتمادترین محصولات فرهنگی و هنری مخصوص کودکان و نوجوانان آشنا می‌شد؛ اما نسل رو به رشد امروز با تولیداتی از قبیل شعر موزیکال «قالی رو بکش تو ایوون، یک پُک بزن به قلیون» که همراه با تبلیغ و تحریک تصویری و کارتونی آنست، به همان دام‌‌هایی فرو می‌افتند که در قصه‌های آموزنده مادربزرگ‌ها خطر آنها را به کودکان گوشزد می‌کردند. این کارتون با نمایش دادن کسی که دیگ داغ و جوشیده‌ای را از روی اجاق برداشته و روی سر خود می‌گذارد، حتی اصول اولیه آموزش ایمنی به کودکان را نیز نقض کرده است.
این سرنوشت دشوار اطفال و مربیان و اولیای امروز است که برای دستیابی به کتاب و فیلم و موسیقی ارزنده و سازنده (از جمله آثار علمی و هنر پیشرو و فرهنگ ملل) نه امیدی به نهادها و رسانه‌های داخلی دارند و نه به همتای برون‌مرزی آنها که آینه تمام‌نما و کپی برابر اصل یکدیگرند.
به این دلایل و دلایل بیشمار دیگری است که لزوم گردآوری آثار باارزش علمی و فرهنگی و هنری برای کودکان و نوجوان احساس می‌شود. این کاری است که می‌بایست به فوریت انجام پذیرد؛ پیش از آنکه دیرتر شده باشد.
