حمله نظامی روسیه به اوکراین در کنار آینده نامعلوم و تیره و تار آن برای بشریت، بار دیگر رفتار دوگانه و تبعیض‌آمیز کشورهای غربی و رسانه‌های آنانرا آشکار کرد. اینکه حمله به کشورهای دیگر و خشونت علیه دیگران فقط هنگامی قبیح است و می‌بایست با آن مخالف کرد که به دست خودی‌ها و برای منافع خودی‌ها صورت نپذیرفته باشد. اینروزها رسانه‌های کشورهای استعماری آکنده از گزارش‌ها و تصاویری شده که رنج و آوارگی و بی‌پناهی مردم و کودکان اوکراین را به جهانیان نشان می‌دهند. همه اینها برای انعکاس این فاجعه ضروری است، اما پرسش اینجاست که چرا رنج و آوارگی و بی‌پناهی مردم و کودکان یمن و لیبی و سوریه و عراق و افغانستان و بسیاری جاهای دیگر به این اندازه اهمیت نداشت و در رسانه‌های غربی و حتی در رسانه‌های ایرانی بازتاب نیافت؟
پاسخ این پرسش را یکی از مقامات اوکراین در مصاحبه با بی‌بی‌سی به روشنی بیان کرده است. پاسخی که به شکل‌ها و الحان مختلف از زبان شخصیت‌ها و رسانه‌های دیگر نیز تکرار شده است: «باید توجه داشت اینهایی که دارند کشته می‌شوند، مردم سوریه و عراق و خاورمیانه نیستند، بلکه مردم مو طلایی و چشم آبی اروپایی هستند». و دیگری گفته است: «باورکردنی نیست که جنگ به خاک اروپا و به میان مردم متمدن آن کشیده شده باشد. ما اکنون از مردم سوریه حرف نمی‌زنیم، ما داریم از مردم باهوش و تحصیلکرده اروپا حرف می‌زنیم». […]
